E
quíxenvos moi tristemente a todas
as
que forades rapidamente eu (un pouco).
"Señoras do pasado" - X.L Méndez Ferrín
Non máis cinzas.
Non máis fume.
Non máis follas caídas nin máis
sombras.
Non máis po.
Ou toneladas do po queveniano
que dota ás cinzas de sentido.
Destinguidos, esluídos,
expulsados quedan os “tis” rápidos. Antóllasenos un “ti” constante, perenne, imperecedoiro.